"Δεν μπορούμε να αλλάξουμε
τα χαρτιά που μας μοιράζουν,
μπορούμε όμως
να παίξουμε το παιχνίδι
με το δικό μας τρόπο".
Ο συγκλονιστικός τρόπος που ο 47χρονος διακεκριμένος καθηγητής πληροφορικής, Randy Pausch πάλεψε τον καρκίνο, που τον οδήγησε στο θάνατο, έγινε για εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο ένα μοναδικό μάθημα ζωής.
«Όχι, δεν μπορώ να νικήσω τον καρκίνο, δεν λυπάμαι όμως, γιατί προσπάθησα πάρα πολύ. Έκανα ό,τι ήταν δυνατό για να τα καταφέρω.
Σημασία έχει ότι έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό σ’ αυτή τη μάχη και όχι αν νίκησα», εξομολογήθηκε ο Dr Pausch στην δημοσιογράφο Diane Sawye του ABC, σε μια συγκλονιστική συνέντευξη, που έδωσε λίγους μήνες πριν από το θάνατό του.
«Όταν ο γιατρός μου ανακοίνωσε τη διάγνωση δεν σκέφτηκα ότι ήταν άδικο. Σκέφτηκα ότι ήμουν άτυχος, αλλά όχι ότι πρόκειται για αδικία σε βάρος μου».
Και συμπλήρωσε μεταξύ άλλων: «οι γιατροί μου έδωσαν έξι μήνες ζωής και σκέφτηκα ότι οι επιλογές που έχω είναι ή να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου μέσα στην οργή ή να ζήσω όμορφα την κάθε μέρα με τα παιδιά μου, προσπαθώντας να τους δημιουργήσω ένα «δίχτυ ασφαλείας», για τη ζωή τους χωρίς εμένα»...
«Ο καρκίνος δεν με άλλαξε καθόλου.
Γνωρίζω πολλούς ανθρώπους που λένε ότι ανακαλύπτουν τη ζωή.
Δεν μου συνέβη αυτό.
Πάντα πίστευα ότι η κάθε μέρα ήταν ένα δώρο, τώρα απλά ψάχνω να βρω σε ποιους θα απευθύνω τα «ευχαριστώ».
Τους βρήκε και τους ανέφερε όλους στην «Τελευταία Διάλεξη», που έδωσε στο Πανεπιστήμιο Carnegie Mellon, με θέμα «Πραγματοποιείστε τα παιδικά σας όνειρα», αφήνοντας μια αλάνθαστη πυξίδα στην οικογένεια, στους φοιτητές του, και σε κάποια εκατομμύρια αγνώστων που την παρακολούθησαν και την παρακολουθούν μέσω διαδικτύου.
Στην «Τελευταία Διάλεξη» ο καθηγητής Pausch ξεκίνησε από τα δύσκολα, δείχνοντας στο ακροατήριο του την απεικόνιση των 10 όγκων στο συκώτι του.
Εξομολογήθηκε όμως ότι ποτέ δεν ένιωθε καλύτερα, και ενώπιον όλων έκανε μια σειρά push-ups, κάποια με το ένα χέρι.
Κάλεσε δε, όσους ήθελαν να κλάψουν για την κατάστασή του, να κάνουν πρώτα ό,τι έκανε ο ίδιος και μετά τον λυπηθούν.
Προβάλλοντας κάποιες παιδικές του φωτογραφίες, αναφέρθηκε στα όνειρα που έκανε παιδί: να κερδίζει λούτρινα ζωάκια στα λούνα παρκ, να περπατήσει σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, να σχεδιάσει παιχνίδια με τους ήρωες του Disney και να συμπεριληφθεί το όνομά του στην παγκόσμια εγκυκλοπαίδεια. Τα είδε όλα να υλοποιούνται και όχι μόνο αυτά.
Λίγο πριν ολοκληρώσει το ταξίδι του στη ζωή πραγματοποίησε και ό,τι είχε μείνει απραγματοποίητο.
Ο θαυμασμός του για τον πλοίαρχο James Kirk, εκτονώθηκε με ένα κινηματογραφικό πέρασμα στην νέα ταινία Star Trek και η αγάπη του για το ποδόσφαιρο με τη συμμετοχή του σε μια καταπληκτική προπόνηση των Pittsburgh Steelers.
Στην «Τελευταία Διάλεξη» υποστήριξε, με κάθε λέξη του, αλλά και με κάθε σύσπαση του προσώπου του, την αξία της παιδικής ονειροπόλησης και ευχαρίστησε τους γονείς του, γιατί του επέτρεψαν να ζωγραφίσει τους τοίχους του παιδικού δωματίου του.
Τι να ζωγραφίσει;
Τα όνειρά του: Μια ρουκέτα, έναν ανελκυστήρα, το κουτί της Πανδώρας, στο κάτω μέρος του οποίου είχε προσθέσει τη λέξη «ελπίδα»…
«Ακούστε όσους επισημαίνουν
τις αδυναμίες σας»
Ο επόμενος άνθρωπος που ευχαρίστησε ήταν ο προπονητής του στο ποδόσφαιρο, γιατί ήταν «σκληρός» μαζί του.
Του έλεγε διαρκώς τις αδυναμίες του και του ζητούσε να ασκείται ακόμα πιο πολύ και να γίνεται καλύτερος.
«Οι άνθρωποι που επισημαίνουν τις αδυναμίες μας νοιάζονται για μας, μάς αγαπούν.
Αν σταματήσουν να μας δείχνουν τα τρωτά μας τότε δυστυχώς έχουν πάψει να ασχολούνται μαζί μας», σημείωσε χαρακτηριστικά.
«Τα εμπόδια κάμπτουν
μόνο όσους δεν επιθυμούν κάτι πολύ»
Όσο για τα εμπόδια που μπορεί να ανακύψουν στην προσπάθεια κάποιου να κάνει πραγματικότητα τα όνειρά του, ο Dr. Pausch σημείωσε ότι υπάρχουν μόνο για να κάμψουν εκείνους που δεν επιθυμούν κάτι πάρα πολύ. Για όλους τους υπόλοιπους, τα προσκόμματα είναι απλά ένα τρόπος, μια πρόκληση, για να καταλάβουν πόσο διακαής είναι ο πόθος τους να κάνουν πράξη αυτό που επιθυμούν.
Σε όλη του τη ζωή αλλά και στην πορεία προς το τέλος είχε επιλέξει να είναι με το μέρος του τίγρη, όπως τόνισε στο ακροατήριό του. «Σε όλη μου τη ζωή δεν έχω μάθει να κάνω κάτι διαφορετικό από το να ζω καλά.
Και τώρα πεθαίνω, αλλά ζω καλά», είπε χαρακτηριστικά.
«Τα αντικείμενα δεν έχουν μεγαλύτερη αξία από τους ανθρώπους»
Τα αντικείμενα, ακόμα και τα πολυαγαπημένα, δεν μπορεί να έχουν μεγαλύτερη αξία από τους ανθρώπους λέει η ιστορία του Dr Pausch. Θυμήθηκε ότι όταν αγόρασε το καινούριο πολυτελές αυτοκίνητό του κάλεσε τα ανίψια του για μια βόλτα.
Η αδελφή του προσπαθούσε επί ώρα να τα νουθετήσει για να μην το λερώσουν ενώ εκείνος άδειαζε πίσω από την πλάτη της ένα κουτάκι κόκα-κόλα στα πίσω καθίσματα του πολυτελούς αμαξιού, για να μην αισθάνονται ενοχές τα παιδιά.
«Δώστε χρόνο στους ανθρώπους να αποκαλύψουν την καλή τους πλευρά»
Όσο άσχημα και αν σας φέρονται οι άλλοι, δώστε τους το χρόνο να αποκαλύψουν την καλή τους πλευρά, προσκάλεσε το ακροατήριό του.
Φανατικός της άποψης ότι σε όλους τους ανθρώπους υπάρχει αυτή η καλή πλευρά, προέτρεψε τους παρευρισκόμενους να κάνουν υπομονή και να δώσουν στους άλλους το χρόνο να την αποκαλύψουν και να τους την παρουσιάσουν.
«Δείξτε ευγνωμοσύνη,
κάντε υπομονή,
δουλέψτε ακόμα πιο σκληρά»
συνόψισε.
Προς το τέλος της ομιλίας του ύμνησε την αξία του να λέμε πάντα την αλήθεια και σημείωσε «αν ζεις σωστά, τα όνειρά σου θα έρθουν σε σένα.
Στο φινάλε του «ταξιδιού» μίλησε για την αγάπη προς τη γυναίκα του Jai και τα τρία παιδιά τους, σημειώνοντας ότι αποφάσισε να κάνει τη διάλεξη κυρίως για να αφήσει μια παρακαταθήκη στα παιδιά του.
«Προσπαθώ να βάλω τον εαυτό μου σε ένα μπουκάλι που κάποια μέρα θα ξεβραστεί σε κάποια παραλία για να το βρουν τα παιδιά μου».
«Μιλάω μόνο γι΄ αυτά.
Δεν έχω πρόθεση να πω στον κόσμο πώς να ζήσει τη ζωή του», κατέληξε με ένα χαμόγελο και με βαθιά υπόκλιση.
Ο Randy Pausch έχασε τη μάχη με τον καρκίνο στις 25 Ιουλίου του 2008.
Η ομιλία του Randy Pausch, που έγινε στο Carnegie Mellon στις 18 Σεπτεμβρίου του 2007 αποτέλεσε την πρώτη ύλη του βιβλίου που έγραψε, σε συνεργασία με τον καθηγητή, ο δημοσιογράφος της Wall Street Journal Jeffrey Zaslow και έχει τον τίτλο «The Last Lecture».
Για να μην χάνει χρόνο από τα παιδιά του μιλούσε με τον Zaslow στο τηλέφωνο την ώρα που έκανε την καθημερινή βόλτα με το ποδήλατό του, για να διατηρεί μέχρι τέλους την καλή φυσική του κατάσταση.
Την «Τελευταία Διάλεξη» παρακολουθήσαν περισσότεροι από 400 φοιτητές, καθηγητές και φίλοι του. Από τότε περισσότεροι από 10 εκατ. ταξιδευτές στο ίντερνετ την έχουν δει ζωντανά μέσω του You Tube.
Σε κάποια εκατομμύρια ανέρχονται και αυτοί που έχουν δει μέσω διαδικτύου τη συγκλονιστική συνέντευξή του στο ABC.
Ποιος ήταν ο Randy Pausch
Απόφοιτος του Brown University και κάτοχος Ph.D στην πληροφορική από το Carnegie Mellon, δίδαξε για μια δεκαετία στο University of Virginia και από το 1997 στο Carnegie Mellon.
Η εικονική πραγματικότητα (virtual reality) είναι συνώνυμη με το όνομά του στα επιστημονικά λεξικά και μέσω αυτής βίωσε μαζί με τους φοιτητές του συνθήκες έλλειψης βαρύτητας σε διαστημόπλοιο, δίνοντας έτσι σάρκα και οστά σε ένα από τα παιδικά του όνειρα.
Ονειρεύτηκε και κατάφερε σε μεγάλο βαθμό να συνδέσει την πληροφορική με τις καλές τέχνες.
Το ΤΙΜΕ τον συμπεριέλαβε στους 100 ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο, και το ABC τον κατέταξε μεταξύ των τριών πιο σημαντικών ανθρώπων του 2007.
Σε ηλικία 47 ετών, στις 25 Ιουλίου του 2008, ο Randy Pausch ολοκλήρωσε το όμορφο ταξίδι του στη ζωή, έχοντας διαψεύσει τις προβλέψεις των γιατρών που του έδιναν μόνο έξι μήνες ζωής, αφού κατάφερε να την παρατείνει κατά πέντε μήνες.
ΑΝΑΖΗΤΗΣΤΕ
Με αναζήτηση, στη διεύθυνση
http://download.srv.cs.cmu.edu/~pausch/
μπαίνετε στην προσωπική σελίδα του Dr Pausch όπου μεταξύ άλλων θα βρείτε την «Τελευταία Διάλεξη» στο Carnegie Mellon, τη συνέντευξή του στο ABC αλλά και την ομιλία του ενώπιον του αμερικανικού Κογκρέσου που στόχο είχε την εξασφάλιση κονδυλίων για την στήριξη όσων πάσχουν από καρκίνο στο πάγκρεας.
