Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2019

Για τις Σχέσεις των ανθρώπων και τη Νέα Χρονιά


«Ας κάνουμε το εφικτό όσο γίνεται καλύτερα. 
Το να υποφέρω επειδή τα πράγματα δεν είναι όπως τα έχω φανταστεί, 
δεν είναι μόνο ανώφελο είναι και παιδαριώδες».

Στις σχέσεις μας ας εφαρμόσουμε την αρχή της οικονομίας:
 «λιγότερο κόστος, μεγαλύτερα κέρδη».

Αν μια σχέση δεν προχωρά, 
ας την κλείσουμε ως ανέφικτη.

Οι σχέσεις είναι ενεργοβόρες,
αν είναι καταφύγιο ή αποτέλεσμα συνήθειας.

Οι σχέσεις από μόνες τους 
δεν μπορούν να είναι ιδανικές, 
αξίζουν όμως τον «κόπο», 
δηλαδή την προσπάθεια,
αν ζούμε με παρόντες,
δηλαδή συναισθηματικά διαθέσιμους 
και όχι με απόντες, 
δηλαδή συναισθηματικούς λιποτάκτες.


Να μην προσπερνάμε τα ανεξήγητα, 
την τύχη και τη σύμπτωση, 
άλλωστε δεν θα μάς δοθούν 
άπειρες ευκαιρίες.

Ας δεχθούμε τις σχέσεις μικρής διάρκειας,
 όχι με απογοήτευση, 
αλλά σαν καλοκαιρινές μπόρες,
που όμως πάντα δροσίζουν τη ζωή μας.


Να είμαστε ηρωικοί με τους άλλους, 
μιλώντας τους με ευθύτητα και αμεσότητα,
 όταν έχουν ανέφικτες προσδοκίες από μας.

Η πορεία της δικής μας ζωής
απαιτεί την ευθύνη μας, 
κανείς δεν ξέρει καλύτερα από μάς
τι χρειαζόμαστε πραγματικά.

Κανείς δεν θα μάς θεραπεύσει
τις αγωνίες μας, 
δεν θα γεμίσει τα κενά μας 
ή θα φτιάξει τη ζωή μας, 
ούτε κι εμείς των άλλων, 
αυτό είναι και ανέφικτο και απογοητευτικό.

Μπορούμε όμως 
να κάνουμε πράγματα μαζί για τις ζωές μας.

Ο καινούριος χρόνος ας μας κάνει λιγάκι «ασεβείς» με τα πρέπει μας, 
να βάλουμε στη ζωή μας λίγο χρώμα
από σκανταλιά, ανεμελιά,
μια εφικτή διέξοδο 
από τους υποχρεωτικούς κανόνες της καθημερινότητάς μας.


Κείμενο του  Χόρχε Μπουκάι (Jorge Bucay)



Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2019

Ο γνήσιος έρωτας είναι - θες δε θες - πιστός!


... Γιατί οι άνθρωποι, ακόμα και οι πιο έξυπνοι, παντρεύονται ή γενικά ζευγαρώνουν τόσο συχνά με πρόσωπα εντελώς ακατάλληλα; 
Ποιος είναι ο λόγος που επιλέγεις να αποτύχεις στον έρωτα με κάποιον, όταν όλοι οι τρίτοι γύρω σου, προέβλεπαν εξαρχής την αποτυχία σας;

Η πρώτη εύκολη απάντηση, που μας έρχεται στα χείλη είναι πως ο έρωτας είναι τυφλός.
Ο έρωτας λένε, δεν έχει να κάνει με τη λογική.
Ερωτευμένοι βαριά - ιδίως κατά τη νιότη - με τον ίδιο τον έρωτα, αφήνουμε τον ποθητό άνθρωπο, ως ορισμένο μοναδικό πρόσωπο, σε δεύτερο πλάνο.

Πρώτα ο έρωτας για τον έρωτα, μετά ο έρωτας για το πρόσωπο, το συγκεκριμένο πρόσωπο.

Λαχταρούμε τόσο να βυθιστούμε στην αισθηματική ατμόσφαιρα και στο σενάριο ενός ειδυλλίου, που δε χάνουμε καιρό για να εξετάσουμε προσεχτικά ποιος είναι πράγματι αυτός που αρχίζουμε να ερωτευόμαστε.
Αν είναι δηλαδή όντως εκείνος που αγαπάμε.

Λίγα ελκυστικά χαρακτηριστικά είναι υπεραρκετά να πυροδοτήσουν καρδιά και σώμα. 
Για τα υπόλοιπα, τον πρώτο τουλάχιστον καιρό, θα αναλάβει η φλογισμένη φαντασία του πόθου να κάνει τις αναγκαίες προσθήκες, τις αναγκαίες επιδιορθώσεις.

Άραγε δίχως τούτη τη φλογισμένη φαντασία του πόθου, πόσους όντως ερωτεύσιμους θα ανακαλύπταμε γύρω μας;

Δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς πως τα ψεύδη του έρωτα περνούν στην αρχή απ’ τη μαγεία, τη γοητεία και την ποίηση, την έκσταση κι εκείνη την υπέρβαση των ορίων σου, των ορίων ζωής και θανάτου.

Να όμως που οι άνθρωποι συχνά ζευγαρώνουμε με πρόσωπα που, από χέρι, καταδικάζουν τη γοητεία σε απογοήτευση.
Οι άνθρωποι διαλέγουν πρόσωπα ακατάλληλα να σχετιστούν και, ακόμα συχνότερα, να παντρευτούν. 
Είναι όμως πάντα ο τυφλός έρωτας που οργανώνει τη ζημιά;

Πολλοί καταφεύγουν στη επίφαση του έρωτα. 
Στα κλισαρισμένα επεισόδια και στις ασφαλείς ρυθμίσεις σχέσεων. 
Ήρεμα και κανονικά θα αγαπούν μέχρι να απομείνουν κι οι ίδιοι ένα ασφαλές κλισέ του εαυτού τους. 
Φτιάχνουν λοιπόν ερωτική σχέση και γάμο με άνθρωπο που δε συνταράσσει, ώστε να μη διαταράσσει τον κόσμο τους. 
Το προτιμούν.

Όλα μετρημένα και ζυγισμένα με κριτήριο κάποια επίφαση σιγουριάς. 
Ώστε να μπορούν και να χωρίσουν εύκολα. Ώστε να μπορούν να φύγουν. 
Για να μην πονέσουν φριχτά αν εγκαταλειφθούν, για να ξεχάσουν κατόπιν εύκολα, και πιο πολύ, για να είναι σε θέση γρήγορα να αναπληρώσουν. 
Για να μπορούν να είναι πολυγαμικοί και να μη χάνουν ευκαιρίες για νέες μικροπεριπέτειες.

Ο γνήσιος έρωτας είναι - θες δε θες - πιστός, ενώ εκείνοι προτιμούν να λένε πως έχουν εμπειρίες. 
Η φανταχτερή ποσότητα εις βάρος της ακριβής ποιότητας ήταν πάντα για τον κόσμο ένα δίλημμα. Όχι, όχι… δε θα προσφέρουν τον εαυτό τους στον άλλον, γιατί δε θέλουν να χάσουν τον εαυτούλη τους.

Δε φεύγουν όμως πάντα όπως ονειρεύονται.
Τις πιο πολλές φορές δένονται για τα καλά σε μέτριες σχέσεις, σε μέτριες συγκινήσεις.
Παραμένουν σε μια υποτονική, «λίγη» σχέση, που κατά βάθος περιφρονούν, όπως περιφρονούν και την αδυναμία τους…

Είναι απίστευτο, αλλά οι περισσότεροι, δε ζούμε. 
Προσπαθούμε μόνο να μην πεθάνουμε.



"Ο Παλιάτσος και η Άνιμα"
Μάρω Βαμβουνάκη

Πέμπτη 1 Αυγούστου 2019

"Άμμος και αφρός", Χαλίλ Γκιμπράν



Μόνο όσοι είναι πιο κάτω από μένα 
μπορούν να με ζηλέψουν ή να με μισήσουν. 

Ποτέ δε με ζήλεψαν μήτε με μίσησαν. 
Δεν είμαι πάνω από κανέναν. 

Μόνο όσοι είναι πιο πάνω από μένα
μπορούν να με παινέψουν ή να με μειώσουν.

Κανένας δε με παίνεψε μήτε με μείωσε.
Δεν είμαι κάτω από κανέναν.


Kahil Gibran (1883-1931)


«Άμμος και Αφρός»
(αποσπάσματα)

«Κάποτε μίλησα σε ένα ρυάκι για τη θάλασσα, και το ρυάκι με θεώρησε φαντασιόπληκτο. 
Κάποτε μίλησα στη θάλασσα για ένα ρυάκι, και η θάλασσα με θεώρησε συκοφάντη.»

«Μπορείς να κρίνεις κάποιον με βάση όσα γνωρίζεις γι’ αυτόν∙ αλλά πόσο περιορισμένη είναι, αλήθεια, η γνώση σου.»

«Η σοφία παύει να είναι σοφία, όταν γίνεται πολύ περήφανη για να κλάψει, πολύ σοβαρή για να γελάσει και πολύ αυτάρκης για να αναζητήσει κάποιον άλλο, πέρα από τον εαυτό της.»

«Ο θάνατος δεν είναι πιο κοντά στον ηλικιωμένο από ό,τι στο νεογέννητο. Ούτε κι η ζωή, εξάλλου.»

«Επτά φορές έχω περιφρονήσει την ψυχή μου:
Την πρώτη, όταν την είδα ν’ αδρανεί, εκεί που θα μπορούσε να κερδίσει ύψος.
Τη δεύτερη, όταν την είδα να κουτσαίνει μπροστά στους σακατεμένους.
Την τρίτη, όταν είχε να επιλέξει ανάμεσα στο εύκολο και στο δύσκολο, και επέλεξε το εύκολο.
Την τέταρτη, όταν διέπραξε ένα λάθος και παρηγορήθηκε επειδή κι οι άλλοι κάνουν λάθη.
Την πέμπτη, όταν υπέμεινε λόγω αδυναμίας, και απέδωσε την υπομονή της στη δύναμη.
Την έκτη, όταν περιφρόνησε την ασχήμια ενός προσώπου, αγνοώντας ότι ήταν μία από τις δικές της μάσκες.
Και την έβδομη, όταν έψαλλε έναν ύμνο λατρείας, και το θεώρησε αυτό υπεροχή.»

«Ο έρωτας κι η αμφιβολία δεν είχαν ποτέ φιλικές σχέσεις.»

«Η επιθυμία είναι το ήμισυ της ζωής∙ η αδιαφορία το ήμισυ του θανάτου.»

«Τα δέντρα είναι ποιήματα που γράφει η γη στον ουρανό. Εμείς τα ρίξαμε και τα κάναμε χαρτί, για να καταγράφουμε την κενότητά μας.»

«Ζούμε μόνο για να ανακαλύπτουμε την ομορφιά. Όλα τα άλλα είναι μια μορφή προσμονής.»

«Πόσο ανόητος είναι αυτός που θέλει να σκεπάσει το μίσος στα μάτια του με ένα χαμόγελο στα χείλη του.»

«Αν έπρεπε να εξομολογηθούμε τις αμαρτίες μας ο ένας στον άλλο, θα γελούσαμε με την έλλειψη πρωτοτυπίας. Για τον ίδιο λόγο θα γελούσαμε αν έπρεπε να αποκαλύψουμε, ο ένας στον άλλο, τις αρετές μας.»

«Το έγκλημα είναι συνώνυμο της ανάγκης ή σύμπτωμα κάποιας ασθένειας.»

«Αν βλέπεις μόνο όσα το φως φανερώνει και ακούς μόνο ό,τι ο ήχος ανακοινώνει, τότε ούτε βλέπεις ούτε ακούς πραγματικά.»

«Η πιο πικρή από τις σημερινές μας λύπες είναι η ανάμνηση της χθεσινής μας χαράς.»

«Οι χελώνες γνωρίζουν περισσότερα για το δρόμο από όσα οι λαγοί.»

«Κι αν τα βάσανα είναι στο σπίτι σου ένα καινούριο παράθυρο που βλέπει στην ανατολή;»

«Είναι πραγματικά λυπηρό να απλώνεις άδειο χέρι και τίποτα να μην παίρνεις. Απελπιστικό όμως είναι να απλώνεις χέρι γεμάτο και να μη θέλει κανείς να πάρει.»

«Ακόμα και τα χέρια που φτιάχνουν στεφάνια αγκάθινα είναι καλύτερα από τα άεργα χέρια.»

«Οι λέξεις είναι διαχρονικές. Θα έπρεπε να τις εκφέρεις ή να τις γράφεις, έχοντας επίγνωση της διαχρονικότητάς τους.»

«Η φιλία είναι πάντα γλυκιά ευθύνη, ποτέ ευκαιρία.»

«Συχνά δανειζόμαστε από το αύριο, για να πληρώσουμε χρέη του χθες.»

«Το σπίτι μου μού λέει: Μη φύγεις, γιατί εδώ κατοικεί το παρελθόν σου.
Και ο δρόμος μού λέει: Έλα, κι ακολούθησέ με, γιατί εγώ είμαι το μέλλον σου.
Κι απαντώ στο σπίτι μου και στο δρόμο: Δεν έχω ούτε παρελθόν, ούτε μέλλον. Γιατί, αν παραμείνω εδώ, θα υπάρχει φυγή στην παραμονή μου. Κι αν φύγω, θα υπάρχει παραμονή στη φυγή μου.
Μόνο ο θάνατος κι η αγάπη αλλάζουν όλα τα πράγματα.»

«Πώς να χάσω την πίστη μου στη δικαιοσύνη της ζωής, όταν τα όνειρα αυτών που κοιμούνται στα πούπουλα, δεν είναι πιο όμορφα από τα όνειρα αυτών που κοιμούνται στο χώμα;»

«Η ανάμνηση είναι μια μορφή συνάντησης.»

«Καμιά λαχτάρα δε μένει ανεκπλήρωτη.»



Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...