Η ιστορία του Foxtrot

Το Foxtrot πρωτοεμφανίστηκε στην Νέα Υόρκη το 1914, όπου χορευόταν από τον ηθοποιό Harry Fox και τη γυναίκα του Yansci Dolly, από τις Dolly Sisters.

Την εποχή εκείνη, το Θέατρο της Νέας Υόρκης ήταν στη διαδικασία μετατροπής του σε σινεμά και ο Harry και η ομάδα του είχαν αναλάβει να διασκεδάζουν τον κόσμο με το χορευτικό τους στιγμιότυπο, ενδιάμεσα από τις παραστάσεις.

Ο χορός έγινε αμέσως επιτυχία και έμεινε με το όνομα «Το Trot του Fox» (Fox-trot).

Με τον καιρό το Foxtrot διαδόθηκε πολύ στον χορευτικό κόσμο της εποχής και πολλοί ασχολήθηκαν με την εξέλιξή του, όπως οι Vernon Castles, ο G.K. Anderson και άλλοι. 

Το Foxtrot, λόγω της δημοτικότητάς του, έπρεπε να εξελιχθεί σύντομα και σε μία πιο στατική μορφή χορού επί τόπου (on the spot), από την αυθεντική του μορφή (travelling fox-trot), λόγω του μεγάλου αριθμού χορευτών που το χόρευαν στις πίστες.

Επίσης έπρεπε να δοθεί και περισσότερη έμφαση στον αργό και διακεκομμένο ρυθμό  4/4, που χορευόταν.

Το Foxtrot βασιζόταν σε τέσσερις τυποποιημένες φιγούρες:

το Περπάτημα (Walk),
τα Τρία Βήματα (Τhree Step),
τη Φυσική Στροφή (Νatural Turn) και
την Αντίθετη Στροφή (Reverse Turn).

Η ανάπτυξη αυτού του χορού συγκεντρωνόταν στο κλασσικό στυλ, µε ρέουσα συνέχεια κι έλεγχο της κίνησης, πάνω στο πάτωμα χορού.

Το Foxtrot είναι η βάση για πολλούς άλλους χορούς όπως: το Peabody, το Quickstep και το Roseland.

Λέγεται ότι είναι από τους πιο δύσκολους χορούς στη διδασκαλία του.

O μαθητής διδάσκεται

να ΠΕΡΠΑΤΑΕΙ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΑ, 

αλλά και να ΑΝΑΠΝΕΕΙ διαφραγματικά, 

απαραίτητο στοιχείο ώστε να μπορεί να απομονώνει
το πάνω από το κάτω μέρος του σώματός του.

Μαίρη Λαζαράκη 18-4-2013

18-4-2013

... ΚΑΙ ΕΓΕΝΕΤΟ ΦΩΣ ΜΕΣΑ Σ'ΕΝΑ ΒΛΕΜΜΑ!!!!!!

Boogie-woogie (dance)

art by Michael Lombardi

Boogie-woogie is a form of Swing Dance

and a form of blues piano playing.

The name Boogie-woogie is used mostly in Europe; the closest thing in the US is probably East Coast Swing.

What today is called Boogie-woogie would during the 1950s have been called Rock'n'roll.

The term Boogie-woogie is confusing; the dance can be danced to the music style called Boogie-woogie, but is most often danced to rock music of various kinds.

The name was taken since the name Rock'n'roll used in Competition Dance was already taken by a “highly” acrobatic dance form.

Boogie-woogie as a competition dance is a led dance, not choreographed, and can contain acrobatic elements, but not like in acrobatic Rock'n'roll.

The limitation of aerials are various in European countries, but by the strong Lindy Hop influence, they cannot be completely removed from the dance.

Mainly the couples have to maintain some contact during the acrobatics, this rule helps to avoid moves like double/triple saltos and the like.

Shotokan KARATE-DO και ο Sensei "Gichin Funakoshi"

"Όπως ο καθαρός καθρέπτης που αντανακλά, χωρίς παραμόρφωση ή όπως η ήσυχη κοιλάδα ανακλά την ηχώ, 

έτσι και ο ασκούμενος στο Karate-Do πρέπει να ξεπλύνει και να καθαρίσει τον εαυτό του από τον εγωισμό και τις κακές σκέψεις.

Γιατί μόνο με καθαρό νου και συνείδηση,

θα μπορέσει να καταλάβει αυτό που λαβαίνει".

~ Sensei Gichin Funakoshi~

O Δάσκαλος Gichin Funakoshi (1868 - 1957) γεννήθηκε στο Shuri της Okinawa το 1868.

Από νέος, μαθήτευσε κοντά σε δυο διάσημους Δασκάλους της εποχής εκείνης.

Ο καθένας τον δίδαξε και μία διαφορετική πολεμική τέχνη της Okinawa. Έτσι από τον Yasutsune Azato έμαθε το Shuri-te, από τον Yasutsune Itosu, έμαθε το Naha-te. 
Από αυτά τα δύο στυλ, δημιούργησε το Shotokan Karate Do.

Ο Funakoshi-sensei είναι ο άνθρωπος που έφερε το karate στην Ιαπωνία.

Το 1917 του ζήτησαν να κάνει εκεί μια επίδειξη της πολεμικής του τέχνης σε μία Έκθεση φυσικής αγωγής που είχε την στήριξη του Υπουργείου Παιδείας.

Του ζητήθηκε πάλι ξανά το 1922 για μια άλλη Έκθεση. Του ζητήθηκε πάλι για τρίτη φορά, αλλά τώρα ήταν ειδική περίπτωση, αφού η επίδειξη έγινε για τον αυτοκράτορα και την αυτοκρατορική οικογένεια!

Υστέρα από αυτό ο Δάσκαλος Funakoshi αποφάσισε να παραμείνει στη Ιαπωνία, για να διδάξει και να προωθήσει την τέχνη του, το Shotokan karate-do, που είναι σήμερα το πιο διάσημο Καράτε σε όλο τον κόσμο.

Στο Τόκιο ο Δάσκαλος άνοιξε το περίφημο "Ντό-τζο" (τόπος όπου μπορεί κανείς να κατανοήσει το Δρόμο) γυμναστήριο αλλά και «τόπος φώτισης».

Στην είσοδο υπήρχε το σύμβολο του "Σότο-καν" (ο τόπος του Σότο), από το ψευδώνυμο "Σότο" που έφερε ο ίδιος ως ποιητής.

Έτσι το Καράτε έγινε Καράτε-ντο (Δρόμος του Καράτε).

Έγινε πνευματικός Δρόμος γνώσης και φώτισης. Στη συνέχεια διαδόθηκε στον υπόλοιπο κόσμο.

Το Karate-Do δεν διδάσκεται στα θρανία.

Διδάσκεται στο "Ντό-τζο" ιδρώνοντας και επαναλαμβάνοντας χιλιάδες φορές τις ίδιες και τις ίδιες κινήσεις, ξανά και ξανά, μέχρι που παύουν οι κινήσεις να έχουν νόημα και ο μαθητής, αν είναι αρκετά υπομονετικός, αρχίζει να "ανοίγει" στο πραγματικό περιεχόμενο του Καράτε-ντο.

Ο ασκούμενος στο Καράτε πρέπει να αγωνίζεται τίμια, να χάνει και να κερδίζει, αλλά να μην φοβάται ποτέ.

Οποίος δεν φοβάται, προξενεί το δέος και το σεβασμό του αντιπάλου.

Το Καράτε-ντο είναι "τρόπος ζωής".

Το Καράτε-ντο είναι η " Ήρεμη Δύναμη ".

Το Καράτε-ντο δεν έχει σχέση με τη βία, έχει να κάνει με απλούς ανθρώπους, που αναζητούν την ευτυχία, την αγάπη και τη γαλήνη του πνεύματος στην καθημερινότητα.

Ο Δάσκαλος Gichin Funakoshi έφυγε το 1957 σε ηλικία 89 ετών.

Υπήρξε ένας φωτισμένος Δάσκαλος.

Όλα τα χρόνια της ζωής του αφιερώθηκαν στο Καράτε-ντο.

Οδηγήθηκε στο έργο του μέσα από

 την Αρχή ότι: 

το Καράτε είναι ένα μέσον

 για την τελειοποίηση και την ισχυροποίηση

του ανθρώπινου χαρακτήρα.

Κάθε χτύπημα είναι και ένα σφυρηλάτημα στην ψυχική αντοχή, στο σθένος, στην υπομονή και επιμονή, στην εγκαρτέρηση, στην αυτοκυριαρχία, στην αυτογνωσία.

Ο ασκούμενος στο Καράτε 

πρέπει να "χαίρεται" τα χτυπήματα 

και να μην τα φοβάται.

Έγραψε επίσης και βιβλία με θέμα το karate:

“Ryukyu Kempo: Karate-do“,

“Karate-Do Kyohan“ - το εγχειρίδιο του Shotokan,

την αυτοβιογραφία του “Karate-Do: Ο δρόμος της ζωής μου.

Τα βιβλία και η πολεμική του τέχνη, είναι το κληροδότημα που άφησε αυτός ο ευγενής άνθρωπος!

Το Dojo Kun είναι οι αρχές του Dojo :

• Να επιζητάς την τελειότητα του χαρακτήρα.

• Να ακολουθείς το δρόμο τη αλήθειας.

• Να καταβάλεις αδιάκοπη προσπάθεια.

• Να σέβεσαι τους άλλους.

• Να αποφεύγεις τη βίαιη συμπεριφορά.

Ακολουθούν οι 20 παραινέσεις του

sensei Gichin Funakoshi,

που είναι ο κώδικας με τις βασικές Αρχές του πνευματικού δρόμου (DO),

όπως ο ίδιος τις αντιλαμβανόταν.

Οι φαινομενικά απλές αυτές υποθήκες αντανακλούν την ουσία της τέχνης του Karate Do, μιας πνευματικής κατά κύριο λόγο τέχνης:

1. Μην ξεχνάς πως το Karate ξεκινά και τελειώνει με μία υπόκλιση.

2. Το Karate δεν είναι μόνο εξάσκηση μέσα στο Dojo.

3. Στο Karate ποτέ μην επιτίθεσαι πρώτος "Karate ni sente nashi".

4. Όποιος προπονείται στο Karate πρέπει να ακολουθεί το δρόμο της δικαιοσύνης.

5. Πρώτα μάθε καλά τον εαυτό σου, ύστερα μπορείς να μάθεις και τους άλλους.

6. Το Πνεύμα προηγείται, η τεχνική έπεται.

7. Πάντα να χαλαρώνεις το μυαλό σου.

8. Τα ατυχήματα προκύπτουν από αμέλεια.

9. Το Karate είναι μια ισόβια εξάσκηση.

10. Βάλε το Karate σε ό,τι κάνεις.

11. Το Karate είναι σαν το ζεστό νερό: αν δεν του δίνεις συστηματικά θερμότητα, θα γίνει κρύο.

12. Μην σκέφτεσαι πως πρέπει να νικήσεις. Σκέψου πως δεν πρέπει να χάσεις.

13. Η νίκη εξαρτάται από τη ικανότητά σου να ξεχωρίζεις τα τρωτά από τα άτρωτα σημεία.

14. Να κινείσαι ανάλογα με τον αντίπαλο.

15. Φαντάσου τα πόδια και τα χέρια του άλλου σαν κοφτερά σπαθιά.

16. Όταν βγαίνεις από το σπίτι σκέψου πως σε περιμένουν εκατομμύρια αντίπαλοι.

17. Οι αρχάριοι πρέπει να κατακτήσουν τη χαμηλή θέση και στάση του σώματος, οι φυσικές στάσεις του σώματος είναι για τους προχωρημένους μαθητές.

18. Το Kata και η εμπλοκή σε μια πραγματική μάχη, είναι δύο καταστάσεις εντελώς διαφορετικές.

19. Μην ξεχνάς: (1) τη σκληρότητα και την ηπιότητα της δύναμης, (2) τη συστολή και τη διαστολή του σώματος, (3) το αργό και το γρήγορο των τεχνικών.

20. Συνέχισε να επινοείς κάθε στιγμή.

O Μαθητής θα πρέπει να μάθει να μην φιλοξενεί στο νου του προσχεδιασμένο πλάνο δράσης και να μην ακολουθεί την πορεία που υπέθεσε, δίνοντας στον εαυτό του την υπεροχή, έτσι ο Μαθητής είναι σε θέση να μπορεί να κατανοήσει τον κάθε συνδυασμό στις τεχνικές του αντιπάλου, χωρίς να δεσμεύει την προσοχή του με το δικό του σχέδιο δράσης.

Πρέπει να αδειάσουμε το μυαλό μας και να είμαστε ανοικτοί στην καινούργια μάθηση σε κάθε ευκαιρία της Ζωής.

ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2013 ~ Καλό Μήνα!