A FRIEND, by Breena C. Park

A friend is like a flower,

Or maybe like a brand new gate

that never comes unlatched.

A friend is like an owl,

both beautiful and wise.

Or perhaps a friend is like a ghost,

whose spirit never dies.

 

A friend is like those blades of grass

you can never mow,

standing straight, tall, and proud

in a perfect little row.

 

A friend is like a heart that goes

strong until the end.

Where would we be in this world

if we didn't have a friend.

- Breena C. Park

Σου απλώνω το χέρι...

Σου απλώνω το χέρι 

όχι για να μου το απλώσεις κι εσύ

Σε κοιτώ στα μάτια 

όχι για να με κοιτάξεις κι εσύ

Σου λέω γλυκά λόγια 

όχι για να μου πείς κι εσύ τα ίδια

Σε αγαπώ 

όχι γιατί μπορεί κι εσύ να με αγαπάς

Αλλά , γιατί έτσι θέλω

Γ. Δαμασκηνός

Romeo and Juliet (απόσπασμα)

Romeo and Juliet, 1870

by Ford Madox Brown (1821-1893)

..........

ΡΩΜΑΙΟΣ

-Κάθε βραδύ είμαι εδώ και περιμένω να βγεις

Στο μπαλκόνι να δεις εμέ να σε προσμένω

Είναι λίγα τα λόγια που μπορείς να μου πεις

Μα για κάθε λέξη σου εγώ πεθαίνω

ΙΟΥΛΙΕΤΑ

-Φύγε και μην ξαναρθείς μ’ ακούς

Άσε τα χείλη μου μια ανάμνηση σου να λυτρώσουν

Είσαι το θύμα τους μ’ ακούς

Άμα σε δουν εδώ θα σε σκοτώσουν

ΡΩΜΑΙΟΣ

-Μα αγάπη μου γλυκιά κι αυγή μου

Άμα σε χάσω θα χαθώ

Θέλω να σου δώσω στοργή απ' τη στοργή μου

Θέλω να σε πάρω και να φύγουμε από δω

ΙΟΥΛΙΕΤΑ

-Δεν μπορώ να σου δοθώ όμορφο μου παλικάρι

Με πληγώσανε πολύ δεν πιστεύω πια τα όμορφα λόγια

Και φύγε ποριών σ’ ερωτευτώ, κάνε μου τη χάρη

Καλυτέρα που μένω μοναχή μου τόσα χρονιά

ΡΩΜΑΙΟΣ

-Μην μου το κανείς αυτό νεράιδα μου

Πίστεψε σ’ εμένα και στ’ ορκίζομαι δεν θα πονέσεις

Εσύ είσαι κάθε βραδύ στα όνειρα μου

Πήγαινε τώρα μέσα την αγγελική στολή σου να φορέσεις.

ΙΟΥΛΙΕΤΑ

-Όχι καλέ μου το ξέρεις, έχω δίκιο πως εμείς μαζί δεν μπορούμε να σταλθούμε

Φοβάμαι μην μ’ αυτή την αγάπη και οι δυο πληγωθούμε

Μπροστά μας τους ανθρώπους του πατερά μου θα βρούμε

Θανάσιμα εσύ θα πληγωθείς και οι δυο αδίκως θα χαθούμε

ΡΩΜΑΙΟΣ

-Αν πιστεύεις θα με πείσεις να ξέρεις δεν θα φύγω

Κοιτά το δάκρυ μου, για σένανε κυλά στο πρόσωπο και στην καρδιά μου

Αν φοβάσαι ν’ αγαπήσεις δεν πειράζει άσε με εδώ να μείνω

Άσε με μοναχά να σε κοιτώ γλυκιά και όμορφη νεράιδα μου...

..........

Some people come into our lives....

Some people come into our lives
and leave footprints on our hearts
and we are never ever the same.

Some people come into our lives
and quickly go...
Some stay for awhile
and embrace our silent dreams.

They help us become aware of the delicate winds of hope...
and we discover within every human spirit 

there are wings yearning to fly.
They help our hearts to see that 

the only stairway to the stars is woven with dreams...
and we find ourselves unafraid to reach high.

They celebrate the true essence of who we are...
and have faith in all that we may become.
Some people awaken us to new and deeper realizations...
for we gain insight from the passing whisper of their wisdom.

Throughout our lives we are sent precious souls...
meant to share our journey however brief or lasting their stay
they remind us why we are here.

To learn... to teach... to nurture... to love

 

Some people come into our lives

to cast a steady light upon our path
and guide our every step their shining belief in us
helps us to believe in ourselves.

Some people come into our lives to teach us about love...
The love that rests within ourselves.
Let us reach out to others
and feel the bliss of giving for love is far richer in action 

that it ever is in words.

Some people come into our lives 

and they move our souls to sing
and make our spirits dance.
They help us to see that 

everything on earth is part of the incredibility of life...
and that it is always there for us to take of its joy.

Some people come into our lives

and leave footprints on our hearts 

and we are never ever the same.

 
~by Flavia Weedn~

Αυταγάπη!!!

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,
μπόρεσα να καταλάβω ότι,
ο συναισθηματικός πόνος και η θλίψη, 
απλώς με προειδοποιούσαν

να μη ζω κόντρα στην αλήθεια μου

Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε

ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,
κατάλαβα σε πόσο δύσκολη θέση ερχόταν κάποιος, 
με το να τού επιβάλλω τις επιθυμίες μου, 

παρότι ήξερα ότι, 
ούτε ήταν κατάλληλη η στιγμή, 

ούτε ο άνθρωπος ήταν έτοιμος, 

ακόμα κι αν αυτός ο άνθρωπος ήμoυν εγώ.

Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε

ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,

να λαχταρώ μια άλλη ζωή και μπόρεσα να δω,

ότι τα πάντα γύρω μου με προκαλούσαν να μεγαλώσω.

Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε

ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό πραγματικά,

κατάλαβα ότι βρίσκομαι πάντα και 

σε όλες τις περιστάσεις

την κατάλληλη στιγμή και στο σωστό μέρος 

και ότι, όλα όσα γίνονται είναι σωστά.

Από τότε κατάφερα να γαληνέψω.

Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε

ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,
έπαψα να στερούμαι τον ελεύθερό μου χρόνο 

και σταμάτησα να κάνω μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον.

Σήμερα κάνω μόνο ό, τι με ευχαριστεί και με γεμίζει χαρά,

ό,τι αγαπώ και κάνει την καρδιά μου να γελά,

με το δικό μου τρόπο και στους δικούς μου ρυθμούς.

Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε

ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά
απελευθερώθηκα από ό,τι δεν ήταν υγιές για μένα.

Από φαγητά, άτομα, πράγματα, καταστάσεις 

και από ό,τι με τραβούσε, συνεχώς μακριά,

από τον ίδιο μου τον εαυτό.

Στην αρχή το ονόμαζα «υγιή εγωισμό».

Αλλά σήμερα ξέρω ότι είναι

ΑΥΤΑΓΑΠΗ

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,

έπαψα να θέλω να έχω πάντα δίκιο.

Έτσι, έσφαλλα πολύ λιγότερο.

Σήμερα κατάλαβα ότι αυτό το λέμε

ΑΠΛΟΤΗΤΑ

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,

αρνήθηκα να συνεχίσω να ζω στο παρελθόν

και να ανησυχώ για το μέλλον μου.

Τώρα ζω περισσότερο τη στιγμή, όπου ΟΛΑ συμβαίνουν.

Έτσι σήμερα, ζω την κάθε μέρα 
και αυτό το λέω

ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά,

τότε συνειδητοποίησα ότι, η σκέψη μου

μπορεί να με κάνει μίζερο και άρρωστο.

Όταν όμως επικαλέστηκα τις δυνάμεις της καρδιάς μου,

η λογική απέκτησε έναν πολύτιμο σύντροφο.

Αυτή τη σχέση την ονομάζω σήμερα

ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

Δεν υπάρχει πια λόγoς να φοβόμαστε
τις αντιπαραθέσεις, τις συγκρούσεις 
και τα προβλήματα με τον εαυτό μας και τους άλλους,

γιατί καμιά φορά ακόμα και τα άστρα εκρήγνυνται 
και δημιουργούνται νέοι γαλαξίες.

Σήμερα ξέρω ότι
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ!

Τσάρλι Τσάπλιν Σκηνοθέτης, ηθοποιός, κωμικός και συνθέτης

(Στα εβδομηκοστά του γενέθλια στις 16 Απριλίου 1959)

* 16.04.1889 - Λονδίνο t 25.12.1977 - Βεβέ, Ελβετία

Πώς να ζήσω μόνη στην σιωπή...???

Λες
Να 'σαι καλά, να μη φοβάσαι, να γελάς

Και αν κάποτε πονέσεις, να κρατάς!

Στο αύριο να αντέχεις, μην πονάς!

Πώς να ζήσω μόνη στην σιωπή

Και να φωνάζω είμαι καλά?

Δεν ξέρω τι να κάνω άλλο πια...

Να φύγω, να βρω άλλη αγκαλιά?

Που θα είναι δίπλα μου φωτιά

Που θα μου λέει "ότι θες"

Θα μου χαρίζει όμορφες στιγμές

Θα μ' αγκαλιάζει τρυφερά

Που θα με καίει μια ματιά?

Λες να σε ξεχάσω πάει πια?

Πέρασε η αγάπη μας πολλά

Δεν έχει διέξοδο η ιστορία

Χάθηκε η ευκαιρία

Μα εγώ θα σ' αγαπώ... κρυφά

Και ας πέρασε η αγάπη μας πολλά

Καμένη τώρα στην φωτιά

Θα τής μιλώ για μάς