Romeo and Juliet, 1870
by Ford Madox Brown (1821-1893)
..........
ΡΩΜΑΙΟΣ
-Κάθε βραδύ είμαι εδώ και περιμένω να βγεις
Στο μπαλκόνι να δεις εμέ να σε προσμένω
Είναι λίγα τα λόγια που μπορείς να μου πεις
Μα για κάθε λέξη σου εγώ πεθαίνω
ΙΟΥΛΙΕΤΑ
-Φύγε και μην ξαναρθείς μ’ ακούς
Άσε τα χείλη μου μια ανάμνηση σου να λυτρώσουν
Είσαι το θύμα τους μ’ ακούς
Άμα σε δουν εδώ θα σε σκοτώσουν
ΡΩΜΑΙΟΣ
-Μα αγάπη μου γλυκιά κι αυγή μου
Άμα σε χάσω θα χαθώ
Θέλω να σου δώσω στοργή απ' τη στοργή μου
Θέλω να σε πάρω και να φύγουμε από δω
ΙΟΥΛΙΕΤΑ
-Δεν μπορώ να σου δοθώ όμορφο μου παλικάρι
Με πληγώσανε πολύ δεν πιστεύω πια τα όμορφα λόγια
Και φύγε ποριών σ’ ερωτευτώ, κάνε μου τη χάρη
Καλυτέρα που μένω μοναχή μου τόσα χρονιά
ΡΩΜΑΙΟΣ
-Μην μου το κανείς αυτό νεράιδα μου
Πίστεψε σ’ εμένα και στ’ ορκίζομαι δεν θα πονέσεις
Εσύ είσαι κάθε βραδύ στα όνειρα μου
Πήγαινε τώρα μέσα την αγγελική στολή σου να φορέσεις.
ΙΟΥΛΙΕΤΑ
-Όχι καλέ μου το ξέρεις, έχω δίκιο πως εμείς μαζί δεν μπορούμε να σταλθούμε
Φοβάμαι μην μ’ αυτή την αγάπη και οι δυο πληγωθούμε
Μπροστά μας τους ανθρώπους του πατερά μου θα βρούμε
Θανάσιμα εσύ θα πληγωθείς και οι δυο αδίκως θα χαθούμε
ΡΩΜΑΙΟΣ
-Αν πιστεύεις θα με πείσεις να ξέρεις δεν θα φύγω
Κοιτά το δάκρυ μου, για σένανε κυλά στο πρόσωπο και στην καρδιά μου
Αν φοβάσαι ν’ αγαπήσεις δεν πειράζει άσε με εδώ να μείνω
Άσε με μοναχά να σε κοιτώ γλυκιά και όμορφη νεράιδα μου...
..........
..........
