σφυρηλάτησαν την ψυχή σου.
Ευγνωμονείς, όλους αυτούς που σε πλήγωσαν, γιατί χωρίς την βοήθειά τους, δεν θα ήσουν αυτό που είσαι σήμερα.
Αν δεν τους είχες επιτρέψει να κατασπαράξουν την ψυχή σου, ίσως και να μην κατάφερνες ποτέ να βγεις από τη σκοτεινή ζώνη του λυκόφωτος - την συνεχόμενη αναβίωση του παρελθόντος, τις ατέρμονες συζητήσεις με τα κοντινά σου άτομα για τα ίδια πράγματα, τις αέναες αναλύσεις περιστατικών και συμπεριφορών.
Για να τελειώσει ο δρόμος των δακρύων, χρειάζεται να περάσεις μέσα από αυτόν, χρειάζεται να μουσκέψουν τα δάκρυά σου ακόμα και το μεδούλι από τα κόκκαλά σου.
Όταν το σφουγγάρι είναι βρεγμένο, ολόκληρη η θάλασσα μπορεί να περάσει από πάνω του, χωρίς να καταφέρει να το γεμίσει με μια στάλα παραπάνω.
Από όλα όσα ήθελες να πεις, μονάχα μια λέξη πλέον βγαίνει από τα χείλη σου και την ψυχή σου:
Σ’ ευχαριστώ,
για τον ψυχικό πόνο
για τον ψυχικό πόνο
που μου προκάλεσες.
Αν δεν το βίωνα αυτό,
σήμερα θα εξακολουθούσα να ζω
στο πλανερό σκοτάδι της άγνοιας,
δεν θα είχα αυτογνωσία,
αυτοεξάρτηση, αυτοπεποίθηση,
αξιοπρέπεια, δύναμη,
αυτοσεβασμό,
αυτοεξάρτηση, αυτοπεποίθηση,
αξιοπρέπεια, δύναμη,
αυτοσεβασμό,
δεν θα είχα γνωρίσει
τον αληθινό μου εαυτό!!!