Ο Μυστικός Δείπνος : το πρόσωπο του Καλού και του Κακού!

Μόλις ο Λεονάρντο ντα Βίντσι συνέλαβε την ιδέα του περίφημου πίνακα "Μυστικός Δείπνος" αντιμετώπισε μια μεγάλη δυσκολία:

έπρεπε να ζωγραφίσει το Καλό - με τη μορφή του Ιησού- και το κακό - με τη μορφή του Ιούδα, του φίλου που αποφασίζει να Τον προδώσει στη διάρκεια του Δείπνου.

Διέκοψε την εργασία του στη μέση μέχρι να καταφέρει να βρει τα ιδανικά μοντέλα.

Μια μέρα που άκουγε μια χορωδία, είδε σ'ένα αγόρι την τέλεια μορφή του Χριστού.

Το κάλεσε στο ατελιέ του και αναπαρήγαγε τα χαρακτηριστικά του σε μελέτες και προσχέδια.

Πέρασαν τρία χρόνια. 

Ο "Μυστικός Δείπνος ήταν σχεδόν έτοιμος - αλλά ο ντα Βίτσι δεν είχε ακόμη βρει το ιδανικό μοντέλο για τον Ιούδα. 

Ο καρδινάλιος, που ήταν υπεύθυνος για την εκκλησία, άρχισε να τον πιέζει, απαιτώντας να τελειώσει σύντομα την τοιχογραφία.

Ύστερα από έρευνα πολλών ημερών, ο ζωγράφος συνάντησε έναν νέο, πρόωρα γερασμένο, κουρελή, μεθύστακα, πεσμένο σ'ένα χαντάκι. 
Με μεγάλη δυσκολία, οι βοηθοί του τον πήγαν μέχρι την εκκλησία, καθώς δεν προλάβαινε να κάνει προσχέδια.

Ο ζητιάνος κουβαλήθηκε ως εκεί, χωρίς να καταλαβαίνει ακριβώς τι του συμβαίνει: οι βοηθοί τον κρατούσαν όρθιο, ενώ ο ντα Βίτσι αντέγραφε τις γραμμές της κακίας, της αμαρτίας, του εγωισμού, που ήταν τόσο καλά χαραγμένες στο πρόσωπό του.

Όταν τελείωσε, ο ζητιάνος - που είχε συνέλθει κάπως από το μεθύσι του - άνοιξε τα μάτια και παρατήρησε τη ζωγραφιά μπροστά του.

Και είπε με ανάμεικτη έκπληξη και θλίψη!

- " Την έχω ξαναδεί αυτή τη ζωγραφιά! "

- " Πότε; ", ρώτησε έκπληκτος ο ντα Βίτσι.

- " Πριν από τρία χρόνια, πριν χάσω όλο μου το βιος. Εκείνη την εποχή τραγουδούσα σε χορωδία, έκανα μια ζωή γεμάτη όνειρα και ο ζωγράφος με κάλεσε να κάνω το μοντέλο για το πρόσωπο του Χριστού. "

Τελικά:

" Το Καλό και το Καλό έχουν το ίδιο πρόσωπο πρόσωπο. 

Όλα εξαρτώνται από την εποχή που διασταυρώνεται

ο δρόμος του με εκείνον του ανθρώπου".

  

Από το "Ο Διάβολος και η Δεσποινίδα Πριμ", Ρ. Coelho (2001).

Dance, dance... .Bellydance

Χορός είναι η έκφραση του ανείπωτου.

Χορός της κοιλιάς 

είναι ο χορός 

από το κέντρο της θηλυκής φύσης.

Ο χορός οριεντάλ (η χορός της κοιλιάς, όπως είναι ως επί το πλείστον γνωστός στον δυτικό κόσμο) είναι ο κατ' εξοχήν χορός της ανατολής.

Η ιστορία του χάνεται στα βάθη των αιώνων.

Σύμφωνα με διάφορες θεωρίες προέρχεται από τις τελετουργίες γονιμότητας της κεντρικής Αφρικής ή από τις τελετουργίες προς τιμήν των Θεών της γονιμότητας (όπως η Αστάρτη, η Αφροδίτη κλπ) της μέσης Ανατολής και της Μεσογείου.

Στη σημερινή του μορφή είναι κυρίως διαδεδομένος στον αραβικό χώρο, καθώς και στην Τουρκία, Ελλάδα, Βαλκάνια, Περσία και σε ορισμένες περιοχές της Ινδίας.

Παρότι φαινομενικά ο χορός της κοιλιάς είναι αρκετά ελεύθερος, στην πραγματικότητα διέπεται από αυστηρούς κανόνες, και ειναι εκτελεστικά ιδιαίτερα δύσκολος.

Υπάρχουν πολλά είδη χορού της κοιλιάς, ανάλογα με τη μουσική, την προέλευση και το επιθυμητό αισθητικό αποτέλεσμα.

To Bellydance, απ' τις ρίζες του, 
είναι ο χορός που μάς ενώνει με τη Γη και τον Ουρανό, 

που μάς καθαρίζει και μάς επανασυντονίζει, 

για να βιώσουμε τη βαθιά σύνδεση με το σώμα μας, 

τον κύκλο των γυναικών, τη Φύση όλη.....

....ταξιδεύοντας στο χρόνο και στο χώρο, 

ξεκινώντας απ΄τους αρχαίους γηγενείς πολιτισμούς του πλανήτη και τις παραδόσεις τους, που στηρίζονται στην αγάπη, τη συνεργασία, την ιερουργία και την εναρμόνιση με τη Φύση.

Μελετώντας τους συμβολισμούς του χορού τής κοιλιάς και τη θεραπευτική τους διάσταση, ανακαλύπτουμε τη σχέση μας με αυτούς και υφαίνουμε την τέχνη της ζωής, στο εδώ και το τώρα.
Χορεύοντας, γυμνάζονται και τονώνονται τα Ενεργειακά Κέντρα του σώματος (chakras), απελευθερώνοντας μυϊκές, αλλά και εσωτερικές ακαμψίες και εντάσεις.

Ο ανατολίτικος χορός (oriental ή bellydance) χαρίζει χάρη και αρμονία στην κίνηση, γυμνάζει τους μύες, αλλά καταπολεμά το στρες, τη μελαγχολία και την κατάθλιψη.