Ο Μυστικός Δείπνος : το πρόσωπο του Καλού και του Κακού!

Μόλις ο Λεονάρντο ντα Βίντσι συνέλαβε την ιδέα του περίφημου πίνακα "Μυστικός Δείπνος" αντιμετώπισε μια μεγάλη δυσκολία:

έπρεπε να ζωγραφίσει το Καλό - με τη μορφή του Ιησού- και το κακό - με τη μορφή του Ιούδα, του φίλου που αποφασίζει να Τον προδώσει στη διάρκεια του Δείπνου.

Διέκοψε την εργασία του στη μέση μέχρι να καταφέρει να βρει τα ιδανικά μοντέλα.

Μια μέρα που άκουγε μια χορωδία, είδε σ'ένα αγόρι την τέλεια μορφή του Χριστού.

Το κάλεσε στο ατελιέ του και αναπαρήγαγε τα χαρακτηριστικά του σε μελέτες και προσχέδια.

Πέρασαν τρία χρόνια. 

Ο "Μυστικός Δείπνος ήταν σχεδόν έτοιμος - αλλά ο ντα Βίτσι δεν είχε ακόμη βρει το ιδανικό μοντέλο για τον Ιούδα. 

Ο καρδινάλιος, που ήταν υπεύθυνος για την εκκλησία, άρχισε να τον πιέζει, απαιτώντας να τελειώσει σύντομα την τοιχογραφία.

Ύστερα από έρευνα πολλών ημερών, ο ζωγράφος συνάντησε έναν νέο, πρόωρα γερασμένο, κουρελή, μεθύστακα, πεσμένο σ'ένα χαντάκι. 
Με μεγάλη δυσκολία, οι βοηθοί του τον πήγαν μέχρι την εκκλησία, καθώς δεν προλάβαινε να κάνει προσχέδια.

Ο ζητιάνος κουβαλήθηκε ως εκεί, χωρίς να καταλαβαίνει ακριβώς τι του συμβαίνει: οι βοηθοί τον κρατούσαν όρθιο, ενώ ο ντα Βίτσι αντέγραφε τις γραμμές της κακίας, της αμαρτίας, του εγωισμού, που ήταν τόσο καλά χαραγμένες στο πρόσωπό του.

Όταν τελείωσε, ο ζητιάνος - που είχε συνέλθει κάπως από το μεθύσι του - άνοιξε τα μάτια και παρατήρησε τη ζωγραφιά μπροστά του.

Και είπε με ανάμεικτη έκπληξη και θλίψη!

- " Την έχω ξαναδεί αυτή τη ζωγραφιά! "

- " Πότε; ", ρώτησε έκπληκτος ο ντα Βίτσι.

- " Πριν από τρία χρόνια, πριν χάσω όλο μου το βιος. Εκείνη την εποχή τραγουδούσα σε χορωδία, έκανα μια ζωή γεμάτη όνειρα και ο ζωγράφος με κάλεσε να κάνω το μοντέλο για το πρόσωπο του Χριστού. "

Τελικά:

" Το Καλό και το Καλό έχουν το ίδιο πρόσωπο πρόσωπο. 

Όλα εξαρτώνται από την εποχή που διασταυρώνεται

ο δρόμος του με εκείνον του ανθρώπου".

  

Από το "Ο Διάβολος και η Δεσποινίδα Πριμ", Ρ. Coelho (2001).