"Γεννημένοι να αγαπάμε" (Leo Buscaglia)

"Η μεγαλύτερη ευτυχία στη ζωή είναι 
να μάθεις να αγαπάς και να αγαπιέσαι.


Η αγάπη είναι ζωή. 
Αν χάσεις την αγάπη, 
είναι σαν να χάνεις τη ζωή.[...]

Η αγάπη δεν πεθαίνει ποτέ από φυσικό θάνατο.

Πεθαίνει όταν θεωρείται δεδομένη, 
όταν θεωρούν πως είσαι εκεί, 
ο,τιδήποτε κι αν κάνουν και ξαφνικά σε χάνουν 
και βλέπουν ότι φταίνε για τις παραλείψεις:

- ότι δηλαδή σε αγάπησαν, 
ως καθρέφτη του εαυτού τους και όχι όπως είσαι -

- γιατί, όταν σε έσπασαν και κατάλαβαν 
ότι δεν μπορούν να σε ενώσουν ξανά, τι κατάλαβαν;

Τα πράγματα που παραλείπουμε είναι συχνά πιο μοιραία, 
από τα σφάλματα που διαπράττουμε. [...]

Το ότι θεωρούμε το ειδύλλιο αποκλειστικότητα των νέων είναι απόρροια της εσφαλμένης αντίληψης
ό,τι τα πάθη ξεθυμαίνουν καθώς γερνάμε. 


Η ζωντάνια και η γοητεία χάνονται και μαζί τους χάνεται 
και η διάθεση για αγάπη και ρομαντικές ιστορίες… βλακείες!

Η αγάπη διαρκεί όσο ανασαίνουμε...


Στην πραγματικότητα, σε μεγαλύτερη ηλικία 
οι επιλογές μας μπορεί να έχουν αυξηθεί, 
αντικατοπτρίζοντας τη συσσωρευμένη σοφία μιας ζωής."